از زمان داروین ,کرم های خاکی یکی از ماکروفوناهای عمده خاک, بعنوان دوست مزرعه داران مورد توجه قرار گرفته اند.زندگی کرم خاکی عموما سخت است بدن آنها دارای حدود هفتاد درصد پروتئن بوده ویک غذای غنی برای بسیاری از شکارچیان محسوب می شود دشمنان اصلی کرم خاکی ,پرندگان حشره خوار ,مثل سینه سرخها و پستاندارانی نظیر موش کور می باشد.بیش از سه هزار گونه کرم خاکی وجود دارد اما فقط شش گونه از آنها برای پرورش مهم هستند .کرم های خاکی جزء اصلی خاک را تشکیل می دهند . این موجودات زنده ,در شخم زدن زمین در طول میلیونها سال نقش داشته و به باز گردش مواد مغذی الی برای رشد بهینه گیاهان کمک می کنند.
از سایر مزایای وجود کرم های خاکی می توان به موارد زیر اشاره کرد :
· هوادهی خاک
· تفکیک خاک جهت دسترسی آسانتر توسط ریشه گیاهان
· کمک به خاک جهت نگهداری آب بیشتر
· تصفیه و پاکسازی مواد آلی مرده از طریق خوردن آنها و باز گرداندن آنها به زنجیره غذایی
بطور کلی کرم های خاکی می توانند به عنوان شاخصهای بیولوژیکی در حاصلخیزی خاک محسوب شوند. برای خاک حاوی کرم های خاکی, قطعا حضور باکتریها, قارچها, اکتینومیستها ,پروتوزوآها, حشرات , عنکبوتها, هزارپایان و سایر گروهها جهت حفظ سلامتی خاک ضروری هستند. کرم های خاکی پسماندها را تجزیه می کنند و نبود آنها با حضور لایه ای از پسمانده برسطح خاک مشخص می شود. حضور کرم های خاکی در خاک , رشد گیاهان را افزایش داده و بهبود می بخشد.
کرم های خاکی که به لاتین لومبریسیده و به عربی خراطین نامیده می شوند,از دیرباز مورد توجه محققین و صاحبنظران بوده است . ارسطو برای اولین بار به نقش کرم های خاکی در تجزیه و فساد بقایای گیاهی و جانوری و نیز از جهت نگهداری ساختمان و تهویه و حاصلخیزی خاک توجه بیشتری نمود.
در ایران کرم های خاکی از زمانهای قدیم مصارف طبی و درمانی داشته است و حمداله مستوفی , در کتاب کتاب خود که به چندین زبان ترجمه شده است.به مصارف طبی و درمانی این موجودات اشاره کرده است.
بطور کلی 4 الی 6 نوع کرم خاکی در تولید کمپوست از زباله ,مناسب تشخیص داده شده اند اما معمولا کرم قرمز یا ایزینیا فوتیدا بیشترین استفاده را دارا می باشد.
این کرم برای اولین بار در اروپا ,سیبری, جنوب روسیه, فلسطین و شمال امریکا یافت شد. این کرم به کرم قرمز ,کرم ببری,کرم کود یا کرم کمپوست هم معروف است. این کرم ها,کرم های فوق العاده ای هستند که بیشترین کاربرد را در تولید کمپوست از مواد زائد دارند.آنها اساسا زباله زی و کود زی میباشند.کرم های قرمز در توده های غنی از مواد آلی تجمع می یابد و این مواد را مصرف می نمایند و مدفوعی که دفع میکنند,باعث بهبود کیفیت خاک می شود.کرم های قرمز شرایط محیطی متفاوتی را تحمل می کنند.در ورمی تکنولوژی و ورمی کمپوست این نوع کرم ها بیشترین کاربرد را در جهان دارند.هیچ محدودیتی در مقدار کود و تعداد کرم وجود ندارد.جمعیت آنها متناسب با مواد غذایی در دسترس افزایش می یابد.آنها در تمام فصول سال به شکل دوره ای کار می کنند.به مراقبت کمی نیاز دارند. سایر نامهای این کرم عبارت است از: کرم صورتی , کرم ارغوانی وکرم های پرورش ورمی کمپوست.
کرم های خاکی